Pustosz kradnik (Ptinus fur)

Pustosz kradnik należy do rodziny kołatków, podrodziny pustoszowate. Jest on gatunkiem kosmopolitycznym. W Polsce występuje bardzo często, uważany za szkodnika pospolitego.
Długość ciała pustosza kradnika wynosi od 2,0 do 4,5mm Samice są nieco większe od samców. Ponadto, pokrywa ciała samicy jest owalna, a jej kolor jest ciemnobrązowy z jasnymi plamami; samca z kolei jest wydłużona, a kolor szkodnika jest rdzawobrązowy. Czułki samca są tej samej długości co jego ciało, w przeciwieństwie do samicy pustosza, gdzie są one znacznie dłuższe. Na przedpleczu pojawiają się drobne szczecinki.
Zdarza się, że pustosz kradnik spotykany jest na otwartej przestrzeni, m.in. w gniazdach ptaków czy próchnie drzew. Jednak zdecydowanie bardziej preferuje zamknięte pomieszczenia takie jak mieszkania, magazyny czy piwnice. Żeruje na ziarnach zbóż, suszonych owocach, ziołach oraz przyprawach. Można go także spotkać pośród zbiorów muzealnych, pierza, skóry a także wełny.
Samica pustosza składa jaja (ich liczba waha się na poziomie około 100) pojedynczo bądź grupami. Wyległe larwy rozpoczynają budowę kokonu z resztek pokarmu oraz kału. Spędzą w nim całe swoje życie. Aby pustosz rozwijał się prawidłowo, potrzebna jest temperatura wyższa niż 10°C oraz wilgotność powietrza powyżej 50%. Larwy mogą wygryzać otwory w drewnie, a nawet gipsie w celu odnalezienia idealnego miejsca do przepoczwarczenia się. Chrząszcze mogą znajdować się w kokonie jeszcze przez okres trzech tygodni.
Dorosłe osobniki żerują nocą. Zasiedlając magazyny, spotkać go można najczęściej w okresie letnim. Preferują ciemne i wilgotne miejsca. Pełen rozwój szkodnika w warunkach optymalnych trwa około 4 miesięcy.
Pustosz kradnik nie przynosi większych szkód w magazynach. Jego zasiedlenie oznacza, iż w pomieszczeniu poprawnie nie przestrzega się zasad przepisów sanitarnych.

zwalczanie korników